Fanfic : นิยายฉบับ THE STAR 9 ตอนที่ ๖ : การเปลี่ยนแปลง และ การเริ่มต้น (จบภาค)

กระทู้สนทนา

คลับ : The Star Fan Club

เรื่องดำเนินมาจนถึงตอนจบภาคแล้วนะครับ...จะเป็นยังไงนั้น มาลองดูกันครับ

ตอนที่ ๑ ครับผม http://pantip.com/topic/30200565
ตอนที่ ๒ ครับผม http://pantip.com/topic/30207243
ตอนที่ ๓ ครับผม http://pantip.com/topic/30211397
ตอนที่ ๔ ครับผม http://pantip.com/topic/30215296
ตอนที่ ๕ ครับผม http://pantip.com/topic/30220742
--------------------------------------------------------------------------

บอกกล่าว : นิยายฉบับนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวตนจริงๆของ THE STAR 9 ทั้ง ๘ คนแต่อย่างใด...กรุณารับชม(อ่าน) เพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะครับ

--------------
ตอนที่ ๖
--------------

"ดิววววว แอบกินไรอยู่อ่ะ???" เชอรีนที่เห็นดิวกำลังหาอะไรกินอยู่ในห้องครัว ย่องๆเข้ามาหาดิวก่อนจะกระซิบถามข้างๆหู ทำเอาดิวถึงกับสำลักน้ำ จนหน้าเปียกน้ำไปหมด
"แค่กๆ...เชอรีนอ่ะ" ดิวหันมาทำหน้างอนแบบเด็กๆใส่เชอรีน ก่อนจะยกมือข้นเช็ดน้ำที่หน้าออก
"โอ๋ๆ ไม่งอนนะ เดี๋ยวเชอรีนป้อนขนมให้น้า" ว่าแล้วสาวเจ้าก็หยิบคุกกี้ที่แฟนๆนำมาให้ ป้อนให้ดิวถึงปาก ซึ่งเจ้าตัวก็อ้าปากรับ แล้วค่อยๆเคียวเพือรับรสชาติหวานๆอย่างเต็มที่
"อร่อยเปล่า?" ดิวพยักหน้าแทนคำตอบ ก่อนจะหยิบคุกกี้ให้เชอรีนกินบ้าง
"...อร่อยจัง!! เอาไปให้พี่อ้นกินมั่งดีกว่า" เชอรีนพูดโดยที่ยังเคี้ยวไม่หมดด้วยซ้ำ ท่าทางว่าจะถูกใจจริงๆ
"แหม...อะไรๆก็พี่อ้นๆ สวีตกันจังเลยนะ" ดิวพูดแซว แต่แววตาฉายแววความเศร้าออกมาไม่น้อย
"ก็คนเค้าสนิทก้นอ่ะ...อิจฉาใช่มั้ยล่า?!" เชอรีนแซวด้วยรอยยิ้มสดใสก่อนจะหยิบจานขนมที่แบ่งมาเดินออกไปจากห้องครัว
"อิจฉาสิ..." ดิวพูดด้วยเสียงเศร้าสร้อย สายตาบ่งบอกความรู้สึกเจ็บปวด ดูเหมือนเขาคงจะต้องตัดใจจริงๆแล้วสินะ

ที่ห้องนั่งเล่น อ้น บูณ์ คริส และ ตั้ม กำลังนั่งเล่นกันสบายๆ โดยมีคริสกำลังเล่นเปียโนให้บูรณ์ร้องเพลงอยู่
"อีกไกลแค่ไหน จนกว่าฉันจะใกล้ บอกที...อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉัน เสียที
มีทางใดที่อาจทำให้เธอสนใจ ได้โปรดบอกกับฉันให้รู้ที..ว่าสุดท้ายแล้วฉันยังมีความหมาย"
บูรณ์ร้องเพลงท่องนี้พร้อมกับขยับเข้ามาหาอ้นพร้อมกับส่งสายตาให้ ทำเอาอ้นออกอาการเขิน และยิ้มแก้มปริืจนลักยิ้มแทบจะทะลักออกมาจากแก้มเลยทีเดียว
"พี่บูรณ์อ่ะ อย่าแกล้งผมดิ ผมก็เขินเป็นนะ" อ้นพูดขึ้นเมื่อบูรณ์ร้องเพลงจบแล้ว
"แหม...ทีไปนอนหนุนตักดิวทั้งคืนยังไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ แค่ีนี้ทำเป็นเขิน" บูรณ์เอ่ยแซว
"มันไม่เหมือนกันอ่ะพี่..."
"งั้นคราวหน้าต้องมานอนหนุนตักพี่บ้างแล้วล่ะิอ้น...โอเคป่ะ" บูรณ์ถามพร้อมกับยื่นหน้าเ้ข้ามาใกล้อีกนิด
"ได้คร้าบบบ" อ้นตอบยิ้มๆ เหมือนจะยังเขินไม่หาย
"รับปากแล้วน้า..." บูรณ์ยิ้มกรุ้มกริ่มแบบพอใจ ทำให้ตั้มที่ยืนอยู่ตรงเปียโนข้างๆคริสต้องหันมากระซิบถามน้ิองชาย

"ตกลงมันยังไงๆกัีนเนี่ย อ้นมันไม่ใช่มี something กับเชอรีนหรือดิวหรอกเรอะ"
"ขนาดพี่ตั้มไม่รู้ ผมก็ไม่รู้หรอกครับ" คริสตอบแบบตรงๆซื่อๆเหมือนเคย แต่ก็ืำทำให้ตั้มหมั่นไส้จนต้องศอกที่ไหล่ของคริสไปหนึ่งที
"ก็บอกให้เริ่มคิดได้แล้วววว" ตั้มตอบพร้อมกับหันกลับไปดูอ้นและบูรณ์ ซึ่งพอดีกับที่เชอรีนเข้ามาพอดี บูรณ์และ้อ้นจึงขยับออกจากกันโดยอัตโนมัติ
"มากินคุกกี้กันค่า...อร่อยนะจะบอกให้" เชอรีนพูดพร้อมกับนั่งลงข้างๆอ้น ก่อนจะหยิบขนมให้อ้นพร้อมกับเรียกคนอื่นๆอีกครั้งหนึ่ง

ช่วงสี่ห้าทุ่ม บริเวณชั้นล่างของบ้านเงียบสนิท เพราะแต่ละคนต่างขึ้นห้องนอนกันไปหมดแล้ว ยกเว้นก็แต่ดิว ที่ยังคงนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น พร้อมกับมองออกไปนอกหน้าต่างที่มีแสงลอดเข้ามา พอให้เห็นว่าชายหนุ่มกำลังมีสีหน้าครุ่นคิดอยู่
"หลบมานั่งทำมิวสิควีดีโออยู่นี้เอง...เด็กนายถามหาอยู่แหนะ" อ้นที่เดินลงมาจากข้างบนเอ่ยทักทายพร้อมกับเดินเข้าไปดิว
"เด็กดิว...คริสน่ะเหรอพี่?"
"ใช่ ก็วันนี้นายต้องนอนกับคริสนี่นา แต่ดึกป่านนี้แล้วยังไม่ขึ้นไปอีก น้องมันก็เลยนอยๆมั้ง" อ้นตอบพร้อมกับนั่งลงข้างๆดิว
"มีอะไรเปล่าดิว?" อ้นถามเมื่อเห็นดิวเงียบๆไม่ตอบอะไร
"เปล่าพี่ ไม่มีไรหรอก" ดิวตอบปฏิเสธ ทั้งๆที่เขาก็รู้ว่า อะไร ที่ิ้อ้นว่ามันก็คือตัวอ้นเอง
"เฮ้ย ถ้ามีอะไรก็ปรึกษาพี่ได้นะ เรามันพี่น้องกันนะ" อ้นเสนอตัวพร้อมกับโอบไหล่ของดิวไว้ ...แต่ดูเหมือนคำว่าพี่น้องนั่นเองที่ยิ่งย้ำเข้าไปในใจของดิว จนเขาต้องแกะมือของอ้นออก

"ไม่ต้องห่วงพี่ ผมดูแลตัวเองได้ พี่เอาเวลาไปห่วงเชอรีนดีกว่า" ดิวตอบพร้อมด้วยสีหน้าเย็นชา
"เอ้า แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเชอรีนวะดิว?" อ้นถามด้วยความสงสัยระคนความไม่พอใจจากสีหน้าที่ดิวมีให้
"พี่ขึ้นห้องไปก่อนเหอะ เดี๋ยวผมตามไป" ดิวไม่ตอบแถมยังพูดเป็นเชิงไล่อ้นอีกด้วย ทำให้อ้นเองก็เริ่มมีน้ำโห จึงลุกขึ้นแล้วเดินกลับขึ้นไปข้างบนโดยที่ไม่ได้พูดอะไรกับดิวอีก

"แบบนี้คงดีแล้วล่ะ..." ดิวพูดกับตัวเอง ใบหน้าที่พยายามปั้นให้ดูเย็นชาเมื่อสักครู่กลายเป็นเศร้าขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
"พี่ดิว" คริสที่ไม่้รู้อยู่ตรงนี้นานเท่าไหร่แล้วเรียกดิวำพร้อมกับนั่งลงข้างๆดิว ตรงที่เดิมที่อ้นนั่งเมื่อครู่นี้
"พี่ดิวชอบพี่อ้นเหรอครับ?" คริสถามคำถามตรงๆและหนักหน่วงกับดิว แต่ไม่รู้เำพราะแววตาซื่อๆจากดวงตาสีฟ้า หรือเพราะว่าเป็นคริส ดิวถึงไม่รู้สึกอีดอัดและตอบกลับไปว่า
"ใช่...แต่ช่างมันเถอะ เพราะพี่คงต้องตัดใจแล้วล่ะ" ดิวตอบพร้อมกับพยายามยิ้มให้คริส ซึ่งแน่นอนว่าคริสย่อมดูออก ชายหนุ่มจึงได้เอื้อมมือของเขาไปจับที่มือของดิวแล้วบอกว่า
"ไม่เป็นไรนะพี่...ยังมีคนอีกเยอะที่ค้าชอบพี่และพร้อมจะยืนอยู่ข้างพี่นะ" คริสยิ้มให้อย่่างจริงใจ ทำให้ดิวรู้สึกได้ถึงความห่วงใยที่คริสมอบให้เขา อีกทั้งมือของคริสที่กุมมือของดิวเอาไว้ ทำให้ดิวตัดสินใจอะไรบางอย่าง และถามกลับว่า

"แล้วคนพวกนั้นน่ะ รวมคริสด้วยรึเปล่า?" ดิวถามพร้อมกับกระชับมือของคริสไว้
"เ่อ่อ...คือ ผมก็ไม่รู้พี่...ผมไม่เคยคิดเรื่ิองนี้" คริสตอบกลับไปอย่างนั้น แต่ด้วยสถานการณ์ที่เป็นอยู่นี้ ทั้งสายตาของดิว และมือของพวกเขาที่กุมกันอยู่ มันก็ทำให้ใจของเขาสั่นแบบแปลกๆขึ้นมาเป็นครั้งแรก
"งั้นก็ลองคิดดูนะคริส" ดิวพูดประโยคคล้ายๆกับตั้มขึ้นมาอีกคน แต่ครั้งนี้มันเหมือนจะทำให้เขารู้ว่า ถึงเวลาที่เค้าจะต้องคิดอย่างจริงจังแล้วล่ะั
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบภาคแล้วครับผม เป็นอย่างไรบ้างกับความเป็นไปที่เกิดขึ้นระหว่าง อ้น-ดิว...ดิว-คริส และกระทั่ง อ้น-บูรณ์ ...
ตอนจบที่เหมือนจะเป็นจุดเริ่มต้นของหลายๆอย่างนี้จะมีภาคต่อหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับเสียงจากคนอ่าน ผลลัพธ์ในวันอาิทิตย์ และอีกหลายๆปัจจัยด้วย
ไงก็...เข้ามาแสดงความคิดเห็นกันเยอะๆนะครับ ^^

โดย เบน คนรัก อ้น-คริส-ดิว